Sie sìn àlli gànge

Sie sìn àlli gànge, einer noochem àndere Hìnterem Schleier vùn de Zitt Sie sìn verschwunde mìt de àlte Wùnde Do ànne wo ken Glock meh litt Sie hàn mìtgenùmme, wàs nìemànd meh wìll D'Muetersproch mìt'm Lëwessìnn D'àlte Schrepfhernie, wie nìemànd kànn brüche D'Decklàch ùn dezue d'Nàwelbìnd D'Kàffemìehl, 's Rossgspànn ùn d'roschtiche Dreschder 'S Löjele un au d'Mìlichkànn De schwër Schliffstein ùn d'àlte Lìeder Die wo leider nìemànd meh kànn 'S Ingebrockte, de Deisem ùn 's Inschìessbrett D'Herzbìldùng ùn au de Reschpekt De güet Wìlle ùn 's Butterfàss Ùn dezue noch e gsùnder Màss D'Holzschueh ùn d'Geischel ùn d'Ohreschoner D'Gfällichkeit un d'Freid àn de Àrwet E fromms Gebett, wenn's geht gejje Oowe, Gàmosche àwer e stolzes Herz So sìn se gànge voll Dànkbàrkeit Ìn ìhre Spür duet nùmme d'Lieb tropfe Mìt Schnùpftüwàck ùn Fìngerhüet Fer sie ìsch jetz àlles endli güet Müetter, Müetter schenk mer Lìeder, Dàss ich wìdder sìnge kànn, Vàtter schenk mer doch e Ross, Dàss d'Welt wìdder làwendich wùrd. Sylvie Reff