Hàns ìm Schnockaloch

D’r Hans ìm Schnockaloch hàt àlles wàs ar wìll ! Un wàs ar hàt, dàs wìll ar nìt, Un wàs ar wìll, dàs hàt ar nìt. D’r Hans ìm Schnockaloch hàt àlles wàs ar wìll ! D’r Hàns ìm Schnòckaloch sajt àlles wàs ar wìll ! Un wàs ar sajt, dàs dankt 'r nìt, Un wàs ar dankt, dàs sajt 'r nìt, D’r Hans ìm Schnockaloch sajt àlles wàs ar wìll ! D’r Hàns ìm Schnòckaloch màcht àlles wàs ar wìll ! Un wàs ar màcht, dàs soll ar nìt, Un wàs ar soll, dàs màcht ar nìt. D’r Hans im Schnòckaloch màcht àlles wàs ar will ! D’r Hàns ìm Schnòckaloch geht ànna wu n ar wìll ! Un wu n ar ìsch, dò bliebt ar nìt, Un wu n ar bliebt, dò gfàllts ìhm nìt. D’r Hàns ìm Schnockaloch geht ànna wu n ar wìll ! Jetzt hàt d’r Hàns sò sàtt Un ìsch vum Elànd màtt. Un lawa, sajt ar, kàt ar nìt, Un starwa, sajt ar, wìll ar nìt, Ar sprÌngt üssem Fanschter üs, Un kummt ìn’s Nàrrahüs !